Volgens de filosoof Anarchronicon is waanzin een maatschappelijk
bepaald gegeven. Elke samenleving en elke tijd heeft zo zijn eigen opvattingen van wat
onder de noemer geestelijk ziek valt, en wat niet. In het ene land vinden ze discriminatie
ziek, in het andere land vindt de paus homoseksuelen ziek. Volgens Anarchronicon is de
plaatselijke opvatting van geestelijke stoornis niet alleen van het toeval en de gewoontes
afhankelijk, maar vooral ook van de hiërarchielijn en de productiemethodes in een land.
In een voorchristelijke setting, zoals bij de Kelten rond 300 na Christus, werd niemand
als gek beschouwd. Mensen die leden aan waanvoorstellingen en geen begrijpelijke zin meer
uit konden brengen, werden door hen niet gezien als gek, maar als aangeraakt door de
goden. Nogal logisch, zegt Anarchronicon: "Deze maatschappij werd beheerst door de
kaste van de druïden, door priesters dus, die zeer chaotische goden en godinnen
aanhingen. Het leven was voor hen niet logisch, maar zo grillig als de godinnen
zelf." De druïden waren zeer overheersend aanwezig in de maatschappij met hun
geloof. Ze bepaalden waar er gezaaid werd, wanneer het tijd was voor de oogst, wie er
koning werd; er was in die tijd geen mogelijkheid tot leven zonder dat de godinnen er op
de een of andere manier hun chaotische invloed op hadden. In deze magische wereld van
onlogica bestonden geen gekken, omdat veel van wie wij waanzinnig noemen even
onbegrijpelijk gedrag vertonen als de goden zelf. Ze werden dus als medium gezien.
In onze huidige samenleving, of liever gezegd, in ons huidig spektakel, is de productie
en consumptie niet afhankelijk van een chaotisch geloof, maar van techniek. De techniek is
op haar beurt weer afhankelijk van de wetenschap. Wij geloven alleen in wat empirisch valt
aan te tonen, en met enige moeite ook nog wel in wat logisch valt te beredeneren. De
wereld is in feite heel simpel, alles is oorzaak en gevolg en valt te verklaren. Wij
beschouwen alles als gek wat daarmee in tegenspraak is. Mensen die niet in staat (willen)
zijn om het tempo van de machine bij te houden, of die niet op een logische wijze kunnen
communiceren in onze informatiemaatschappij, hebben een geestelijke ziekte, die kan
variëren van burn-out tot volledig gestoord. In Nederland wordt hier ongeveer een op de
vijftien mensen toe gerekend. Anarchronicon, een van de meest in het oog springende en
controversiële filosofen van de laatste tijd, ziet dit als iets belachelijks. In de
meeste gevallen is het volgens hem niet de gek die ziek is, maar de maatschappij die de
gek maakt.
Anarchronicon sluit zijn betoog dan ook af met de woorden: (…) "het wordt tijd
om de normaliteit te problematiseren."